Transsylvanie

Hey allemaal,

Het is weer een hele tijd geleden dat ik jullie een berichtje uit Budapest heb gestuurd, dus hier gaan we dan. Bereid jullie maar voor op een lang verhaal, want de afgelopen dagen waren behoorlijk druk: school, feesten en reizen, het komt allemaal aan bod!

Maandag, dinsdag en woensdag stonden in het teken van school! Ja mensen, ook in Budapest moet je af en toe studeren! Daarnaast kreeg ik ook de eerste uitslagen binnen van de tentamens, die ik de week ervoor gemaakt had. De punten waren niet slecht, haha, ik had namelijk een 9.4 en een 10 gescoord.

Donderdag was het dan tijd voor mijn laaste midterm-examen. Omdat de leraar op het laatste moment de datum van het tentamen veranderd had, naar een tijdstip dat ik niet kon, mocht ik het werk samen met nog een Duitser op zijn kantoortje maken. Na de les liepen we dus met de professor mee en nadat hij alle stapels papier van zijn bureau gehaald had, konden we beginnen. Het tentamen bestond uit 4 vragen en helaas was het niet zo gemakkelijk als de tentamens van de week ervoor. Toch denk ik dat ik wel geslaagd ben! De uitslag volgt in het volgende bericht!
Het 's avonds stond er een sportief uitje op het programma. Anna en ik gingen namelijk samen met nog wat klasgenoten naar een ijshockey wedstrijd. Aangezien ik dat nog nooit live gezien had, vond ik het reuze spannend. De avond in de Sportarena begon met een lasershow en daarna speelde het nationale team van Hongarije een oefenwedstrijd tegen Zweden. Normaal hoort Zweden bij de wereldtop, maar de uiteindelijke uitslag was 1-1 en na de sudden-death won Hongarije met 2-1. Het hele stadion stond op de kop en het leek wel of ze de wereldbeker gewonnen hadden. Ik vond het vooral een hele ervaring, want wisten jullie dat een ijshockey team uit meer dan 20 spelers bestaat en dat als ze veranderen van verdedigen naar aanvallen het hele team gewisseld wordt. Het is erg cool om te zien hoe snel dat gaat en hoe handig de spelers op de schaatsen zijn.

De hele vrijdag was gereserveerd voor groepswerk. Scott, Diana, Aurelien, Pamela en ik moeten samen een werkstuk maken en vrijdag zouden we eens flink gaan brainstormen. Voor het project moeten we de marketing campagne ontwerpen voor de introductie van de Peugeot 207 CC in de Hongaarse markt. Om half 11 hadden we afgesproken bij Scott thuis en gewapend met onze laptops werd er flink gewerkt. Tegen 2 uur hebben we pizza besteld en uiteindelijk waren we rond een uurtje of 5 klaar. Dat viel alweer mee!
Het 's avonds was er een groot feest georganiseerd. Het Erasmus-programma, waarmee ik hier in Budapest zit, bestond 20 jaar en dat wilden ze vieren met alle buitenlandse studenten. De discotheek Livingroom was afgehuurd en het was echt een topavond. 0,5 liter bier en teguilla kostten maar 1 euro en bijna iedereen die ik hier in Budapest ontmoet heb, was er! Het duurde dan ook een hele tijd voordat ik met iedereen gekletst had en ik ging dan ook pas vroeg in de morgen naar huis.

Zaterdag stond in het teken van mijn reis naar Transsylvanie (Roemenie). Ik moest namelijk nog een hele hoop dingen doen voordat ik het 's avonds om 8 uur kon vertrekken. De was doen, stofzuigen, kamer opruimen, inpakken, eten, douchen, iedereen bellen, inkopen doen etc. Om half 8 vertrokken Anna en ik dan uiteindelijk vanuit ons appartement naar metrostation Nepliget waar de bus zou vertrekken. Gelukkig was deze bus van betere kwaliteit dan tijdens ons vorige uitstapjes! Ongeveer 30 studenten gingen mee op reis, en voor ons waren de meesten onbekend omdat zij op een andere universiteit in Budapest studeren. Toen ik echter mijn stroopwafels uitgedeeld had in de bus had ik zo 20 nieuwe vrienden erbij, haha! Soms is het zo makkelijk!
Rond 1 uur 's nachts passeerden we de grens tussen Roemenie en Hongarije en nadat de douane 1 uur lang de paspoorten gecontroleerd had (ze zijn daar zooooo sloom!) konden we doorrijden. Uiteindelijk kwamen we zondag morgen rond 7 uur aan bij hotel waar we de komende dagen zouden slapen en eten. Daar werden meteen de kamers verdeeld en stond het ontbijt al klaar samen met Palinka. Dat is sterke drank met 60% alcohol. Het is maar wat je lekker vindt op de vroege morgen, haha!
Rond het middaguur hebben we eerst allemaal de finale van de wereldkampioenschappen waterpolo tussen Hongarije en Croatie gekeken. Hoewel Hongarije verloor en alle Hongaren dus de pest in hadden, zijn we vertrokken voor de eerste kennismaking met Transsylvanie. We zijn naar Lake Bear gereden, daar wat rond gelopen en daarna stond er paard en wagen op ons te wachten voor een ritje door de bergen. Tenslotten zijn we nog het dorpje Curund gaan verkennen dat vlakbij het hotel lag. Toen werden we voor het eerst geconfronteerd met de armoede en levensomstandighenden in Roemenie. Er staan ondertussen heel wat stenen huizen, maar er zijn er ook nog een hoop van hout. De mensen rijden er nog rond met paard en wagen of in hele oude roestbakken, die een enorm kabaal maken en telkens aangeduwd moeten worden als als ze stil stonden. Verder stoken de meesten op het platteland op hout en halen ze het water uit hun eigen put. De meeste wegen zijn niet verhard en een vuilnisdienst hebben ze er niet, waardoor afval dus gewoon ergens gestort of verbrand wordt. Iedereen heeft er zijn eigen kippen of schapen en een moestuintje voor het eten. Verder zijn er erg veel werkelozen, want je ziet de hele dag mensen op straat gekleed in oude, doffe kleren. Het is echt raar om in een land rond te lopen dat gewoon bij de Europese Unie hoort, maar waar de mensen 50 jaar acher liggen. Wel hadden ze weer mobiele telefoons, pinautomaten, en internet op sommige plaatsen in het dorp. De wereld zit soms raar in elkaar! Wat wel mooi is, is dat je daar in de supermarkt je hele mandje kunt vullen voor 5 euro! Dat scheelt alweer op je begroting, haha!
Het 's avonds kregen we een heerlijk diner bestaande uit kip en puree en daarna hebben we nog wat kennismakings spelletjes gedaan. Toen kwam ik erachter dat er geen andere Nederlanders waren en zelfs geen Duitsers (hoe is het mogelijk!!). Ik heb dus de dagen erna vooral mijn Hongaars en Frans verbeterd. De zinnen die ik geleerd heb, kan ik helaas hier niet opschrijven, haha! Tenslottte hebben we nog een feestje in het hotel gehouden. Aangezien we toch de enige gasten waren, kon dat prima.

Maandagmorgen vertrokken we na het ontbijt naar een zoutmijn in de buurt. Nog steeds wordt daar zout gewonnen op een diepte van 260 meter, maar het grootste gedeelte van de mijn wordt gebruikt als kuuroord. Daar komen dagelijks honderden mensen, vooral kinderen met ademhalingsproblemen en ziektes aan de luchtwegen. De lucht in de mijn schijnt daar erg goed tegen te helpen. Het enige wat ik merkte was dat terwijl ik gewoon rustig liep, het leek alsof ik een berg aan het beklimmen was. Mijn ademhaling was enorm zwaar en het kostte me echt moeite rustig te blijven.
Na het bezoek vertrokken we met onze bus richting de prachtige bergen. Na twee uur rijden (heerlijk met al die haarspeldbochten) waren we al zo hoog dat er nog sneeuw op de bergen lag. Terwijl we kort daarvoor nog heerlijk lagen te zonnen, was het daar behoorlijk koud. De uitzichten waren adembenemend en de natuur is er echt prachtig. Na weer een uurtje rijden was de sneeuw weer verdwenen en hebben we een korte wandeling gemaakt in een dal met een riviertje. In the middle of nowhere stonden dan opeens weer kraampjes langs de kant met souvenirs. Daarna zijn we nog naar Murderer Lake geweest. Dit meer ziet groenig uit en bevat allemaal stompen van bomen die daar ooit stonden. Anna en ik hebben toen nog een survivel tocht gemaakt langs het meer, waar we door sneeuw en modder en over omgevallen bomen onze weg moesten zoeken.

Dinsdag morgen was het weer rond 8 uur uit bed, want er stond ons een lange busreis te wachten. We gingen namelijk een bezoek brengen aan het kasteel van Dracula. Alhoewel het qua kilometers niet zo ver was, duurde de reis echt enorm lang, want de wegen in Roemenie zijn niet super, van autobanen hebben ze nog niet echt gehoord en telkens achter een paard met wagen aanrijden, schiet ook niet echt op! Het was dan ook al 1 uur 's middags toen we eindelijk het kasteel zagen. Helaas was het niet zo griezelig als ik me had voorsteld, alleen het bed van Dracula was helemaal zwart. Het was wel de eerste keer in mijn leven dat ik moest bukken om door de deuren heen te komen! Ik weet nu wel het echte verhaal achter de persoon Dracula. Hij had helemaal geen spitse tanden en hij dronk ook geen bloed uit mensen. Hij heeft met zijn leger tienduizenden mensen vermoord rondom zijn kasteel door ze te doorboren met houten palen. Door al dat bloed dat vervolgens over het land stroomde, is het verhaal ontstaan over de Dracula die wij kennen. Ondanks dat ik dat allemaal wist, kon ik het toch niet laten om een t-shirtje te kopen. De opdruk is: 'I just met dracula! Let me whisper in your ears how it was!'.
Op de terugweg zijn we tenslotte nog gestopt in de stad Brasov. Dit is de grootste stad in Transsylvanie en zag er een stuk moderner uit dan het platteland. Ik herkende auto's die we in Nederland ook hebben en er was zelfs een Mc Donalds (lang leve de globalisatie!!). Na een kort bezoekje aan het grote marktplein en de zwarte kerk, die zo heet omdat er ooit een brand in woedde, vertrok de bus weer richting hotel. Daar stond weer heerlijk eten klaar en deze keer met live muziek. Ze hadden een plaastelijke boer met keyboard uitgenodigd en de stemming zat er al snel in. Ik kreeg les in Hongaars volksdansen en het feestje duurde tot in de vroege uurtjes.

Woensdag morgen was het dan ook moeilijk om uit bed te komen maar om 11 uur vertrok de bus alweer richting Budapest. Onderweg zijn we nog gestopt in Cluj, waar een prachtige basiliek en Hongaars monument stond. Alhoewel we nog in Roemenie waren, was de Hongaarse invloed overal te vinden. Transsylvanie hoorde vroeger namelijk bij Hongarije en nog steeds wonen er een hoop Hongaren in het gebied. Onderweg kwamen we weer door een hoop kleine dorpjes, maar ook door echte steden. Toch weet ik niet waar ik liever zou willen wonen, want de flats in de stad zagen er ook behoorlijk oud, grauw en lelijk uit. Daarna zijn we nog kort gestopt in het plaatsje Nagyvarad, waar weer een basiliek stond, om tenslotte terug naar Budapest te rijden. Om 11 uur 's avonds was ik dan eindelijk weer thuis op mijn kamertje: hartstikke moe, maar een unieke ervaring rijker!

Vandaag (donderdag) had ik eigenlijk al om 8 uur vanmorgen les, maar daar had ik ff geen energie voor. Dus heb ik lekker uitgeslapen en ga ik stranks rond een uurtje of 2 richting universiteit. Eerst moet ik echter nog ff naar een supermarkt, want ik heb helemaal niets meer in huis! Dat is het nadeel van op jezelf wonen, haha: de stapel vieze was is weer enorm gegroeid, mijn eten en drinken is ver op en de stof op mijn kamer begint zich ook weer aardig te vermeerderen! Och ja, ik zou het voorlopig niet anders willen!

Voordat ik dit berichtje afsluit wil ik iedereen bedanken voor alle leuke kaarten en mails die ik weer gekregen heb en wens ik iedereen hele fijne Paasdagen.

Heel veel groetjes uit Budapest!!

Marielle