Krakau & Bezoek!

Dames en Heren,

De tijd vliegt voorbij en hier volgt dan alweer mijn 25e berichtje uit Budapest. Ook deze keer heb ik weer een hoop te vertellen (wanneer eigenlijk niet?!), dus bereid jullie maar voor op een lang, maar hopelijk leuk verhaal en een hele berg mooie foto’s. Elke alinea staat voor 1 dag, dus als je er eentje wilt overslaan, kun je gewoon weer bij de volgende alinea verder gaan. Natuurlijk begin ik weer waar ik de vorige keer gestopt was…

Donderdag avond vertrok om half 7 de trein richting Krakau (Polen). Samen met Marion (Oostenrijk), Aurelien (Frankrijk) en Thomas (Duitsland) begon ik aan de 11 uur (!!) durende treinreis. Helaas was de trein niet erg luxe. Zo konden we de verwarming niet uizetten, waardoor de temperatuur opliep tot ver in de twintig graden en konden de harde banken niet veranderd worden in bedden. Dus moesten we allemaal creatieve posities bedenken om enigszins slaap te kunnen vatten. En als dat dan eindelijk gelukt was, werden we weer gewekt voor paspoort- of kaartcontrole, pfff…. Toen we dus vrijdag even na 5 uur ’s morgens Krakau bereikt hadden, waren we blij dat we eindelijk de trein uit mochten.

Eenmaal in Krakau aangekomen zochten we meteen ons hostel op, waar de receptioniste ons vertelde dat het hostel overboekt was en dat we ondergebracht werden in een ander hostel. Ze belde een taxi voor ons en 10 minuten later stonden we voor onze nieuwe slaapplek voor de komende twee nachten: Hostel BlingBling! Na een snelle wasbeurt begonnen we aan de verkenning van Krakau. Al snel kwamen we erachter dat dat vooral kerken bezoeken betekende. Daarnaast was er nog een prachtig groot marktplein en een imposant kasteel op de heuvel. Ik had hemaal niet verwacht dat Polen zo mooi kon zijn! Krakau is zeker de moeite waard! Nadat we de oude binnenstad bekeken hadden, besloten we naar de Joodse wijk te gaan. Daar bezochten we voor de verandering eens geen kerken, maar synagogen, haha! We eindigden de dag met een bezoek aan de Schindler’s fabriek. In deze fabriek vonden de ware gebeurtenissen plaats, die te zien zijn in de film Schindler’s List, die daar later ook opgenomen is. Het ’s avonds zijn we tenslotte nog gaan uiteten en om 10 uur waren we allemaal doodmoe en vielen we zo in onze stapelbedden in slaap.

Zaterdag begon met een stevig ontbijt, waarna onze reis naar concentratiekamp Auschwitz kon beginnen. Auschwitz I ligt zo een anderhalf uur rijden van Krakau vandaan en is helemaal gratis te bezoeken. Toen we het kamp naderden zagen we al meteen de toegangspoort met de tekst ‘Arbeit macht frei’. Vanaf dat moment wist ik niet meer wat ik moest voelen of denken. Het kamp is helemaal omringd met prikkeldraad, waar vroeger stroom op stond en alle houten barakken zijn systematisch naast elkaar geplaatst. In deze barakken werden vroeger duizenden gevangenen op elkaar gepropt en nu stond elk in het teken van een land of een onderwerp. Vooral de Poolse bunker maakte diepe indruk, omdat ik eigenlijk helemaal niet wist dat in dat land WOII het allerheftigste was. Ook in de Nederlandse barak waren allemaal foto’s, krantenknipsels en verhalen uit die tijd te vinden. Daarna kwam je in een gedeelte terecht waar ze de levensomstandigheden van de gevangenen lieten zien. De houten bedden met stro, de uniformen, de toiletten, het sanitair, de gevangenissen in de kelder, de stacellen waarin gevangenen dagen achter elkaar moesten staan en de executieplaatsen. Ook zagen we allemaal voorwerpen van mensen die in Auschwitz gedood waren. Zo lagen er duizenden schoenen, kledingsstukken, koffers, haarborstels, ketels etc. Maar het meest afschuwelijke vond ik de enorme berg van 2000 kg haar (!!), dat afgeschoren was van de gevangenen. Echt afgrijselijk! Tenslotte stonden ons nog de gaskamers te wachten, waar we de afschuwelijke ovens konden zien. Eigenlijk zeiden de grote schoorstenen op het dak al meer dan genoeg.
En of dit alles nog niet imponerend genoeg was, kon je vervolgens de bus nemen naar Auschwitz-Birkenau 3 km verderop. Dit kamp was nog groter, afschuwelijker en aangrijpender dan het vorige. Je kon de treinrails zien waarop alle transporten aankwamen. Verder waren er houten bunkers met ontzettend primitieve toiletten voor de mannen en stenen bunkers, een soort paardenstallen voor de vrouwen. Verderop in het kamp zagen we nog de resten van de gaskamers, de crematoria en de ondergrondse bunkers. Naast dit alles stond dan het monument ter nagedachtenis aan al die mensen die daar gestorven waren. De tekst die hierop geschreven staat, zit nog steeds in mijn hoofd “Laat deze plaats eeuwig een kreet van wanhoop zijn en een waarschuwing aan de mensheid. Hier hebben de nazi’s omstreeks anderhalf miljoen mannen, vrouwen en kinderen vermoord, voornamelijk joden uit verschillende Europese landen.” Eigenlijk is het allemaal niet te bevatten. Het is enerzijds zo dichtbij, maar aan de andere kant ook weer zo ver af.
Na 6 uur rondlopen hadden we alles gezien en eindigde ons bezoek met het beklimmen van de wachterstoren. Vanaf daar kon je het hele kamp overzien. Het was bijna zo groot als een dorp, echt ongelooflijk! Tegen de avond waren we weer terug in Krakau en na een heerlijke maaltijd in een Pools restaurant en een drankje op een van de terrassen op het grote markplein eindigden we de avond in stijl in een klein jazzcafeetje.

Zondag hebben we een bezoek gebracht aan de Zoutmijn in Wieliczka, een plaatsje een half uur verwijdert van Krakau. Deze mijn is een van de grootste toeristische attracties in Polen en staat op de UNCESCO-lijst van Wereld Cultuur Erfgoed. Dat de mijn zo populair is, hebben we zelf ondervonden, want pas na anderhalf uur wachten konden we eindelijk naar binnen. Daar bleek dat we nog eens 45 minuten moesten wachten op een Engelstalige tolk.
De rondleiding begon met een afdaling van 800 treden tot een diepte van 130 meter en vanaf toen liepen we 2 uur lang van de ene prachtige ruimte in de andere. De mijn is namelijk 700 jaar geleden ontstaan en mijnwerkers hebben gedurende die tijd tijdens hun werk tientallen kilometers lange holen, trottoirs en zijkamers gemaakt. Het meest bijzonder zijn de ondergrondse meren, de zalen en de vele kapellen. Absoluut super! Gelukkig was er op het einde van de route wel een primitieve lift om ons weer helemaal omhoog te brengen naar het daglicht. Omdat we nog wat tijd over hadden in Wieliczka zijn we nog door het centrum gelopen.
Tegen de namiddag waren we weer terug in Krakau, waar we zijn gaan kijken naar een standbeeld van een draak die vuur spuugt, het symbool van de stad Krakau. Om half 11 ’s avonds vertrok onze trein weer terug naar Budapest en ook deze keer was het weer afzien.

Maandagmorgen om 10 uur was ik weer heerlijk terug op mijn kamertje en wilde ik het liefst meteen mijn bedje induiken. Ik had echter een afspraak gemaakt met Joop, Mariet en de rest om te gaan lunchen om 1 uur en dus heb ik maar een koude douche genomen om er weer tegenaan te kunnen. Het was hartstikke leuk om weer eens ‘familie’ te kunnen zien hier in Budapest! Het eten smaakte heerlijk en tegen 3 uur was ik weer thuis, waar ik een paar uurtjes later doodmoe in slaap viel.

Dinsdagmorgen was het weer vroeg op, want ik zou samen met Joop, Mariet, Lia, Marcel, Ria en Bert naar Esztergom gaan. Dit dorpje ligt zo een anderhalf uur rijden buiten Budapest en staat vooral bekend om de basiliek, de grootste van Hongarije!! Het ding was inderdaad enorm groot en dat was vooral te merken toen we helemaal naar de top aan het klimmen waren en er maar geen einde leek te komen aan de wenteltrappen. Het uitzicht maakte echter alles weer goed! Daarna hebben we nog een kleine kruisweg gevolgd naar een kerkje op de top en zijn we over de brug helemaal naar Slowakije gelopen. De Donau, die langs Esztergom stroomt, is namelijk de officiële grens tussen Slowakije en Hongarije! Ook was er nog een groot feest aan de gang ter ere van 1 mei, de dag van de arbeid. Ons bezoek eindigde op een klein, oud, bouwvallig treinstationnetje, waar enkele minuten later de meest moderne trein die ik ooit gezien heb, stopte. Soms is Hongarije echt een merkwaardig land! ’s Avonds zijn we heerlijk gaan uiteten en zijn tante Mariet en nonk Joop nog even mijn kamertje komen bewonderen.

Woensdag morgen was ik weer vroeg uit de veren, omdat er een werkstuk uitgeprint moesten worden. Om 10 uur stond ik al voor de copy-shop, maar ik was schijnbaar niet de enige. Het bleek namelijk alle studenten hun afstudeeropdracht moesten inleveren deze week en die moest natuurlijk nog ff uitgeprint worden. Na een half uur wachten was ik eindelijk aan de beurt en rolde binnen enkele minuten ons hele Peugeot project uit de printer. Toen moest ik rennen naar school, want om 11 uur moest het werkstuk ingeleverd worden. Ik was nog net op tijd!
Om 4 uur had ik weer afgesproken met ‘de oudjes uit Limburg’ (zoals ze zichzelf noemen) om de St. Stefansbasiliek te gaan beklimmen. Gelukkig ging dat wat makkelijker dan de vorige basiliek, want hier hadden ze een lift. Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over de hele stad Budapest en konden we alle gebouwen herkennen.
Om 8 uur ’s avonds tenslotte stonden 4 jongens voor mijn deur om aan onze presentatie te gaan werken. Het was hartstikke gezellig, maar er werd ook gewerkt en rond 11 uur waren we helemaal klaar!

Donderdagmorgen had ik weer les om 8 uur ’s morgens. Als de les interessant zou zijn, zou ik daar helemaal geen moeite mee hebben, maar de gastspreker die we hadden was zoooooo saai en oninteressant dat ik met moeit mijn ogen kon openhouden.
Rond 11 uur ben ik snel naar huis gegaan, want ik moest nog zoveel doen voor mijn volgende les. Snel heb ik me omgekleed en een tas ingepakt met kleren en andere spullen, die ik aan Joop en Mariet moest meegegeven naar Nederland.
Om 14 uur was ik weer netjes op school om de les te volgen, van 3 tot 4 uur heb ik nog met de jongens uit mijn groepje de presentatie geoefend en om 5 uur zat ik op het kantoor van de ‘Garrisson Group’ te wachten tot we eindelijk onze presentatie mochten geven. Ondanks dat we allemaal nerveus waren, ging de presentatie, die een uur duurde hartstikke goed. Nadat ik ook nog naar de presentatie van de andere groep geluisterd had, ben ik snel naar buiten gelopen, want om 8 uur moest ik weer in het operette gebouw zijn. Daar had ik weer afgesproken met de ‘delegatie uit Limburg’ om voor de eerste keer in mijn leven een operette te gaan bezoeken. Eenmaal in de zaal zag ik dat ik duidelijk de gemiddelde leeftijd naar beneden haalde, want iedereen was 50 jaar of ouder, haha. Maar ik moet zeggen de operette was me 100% meegevallen en ik vond het stiekem nog leuk ook. De liedjes kwamen allemaal vlug achterelkaar, er zat humor in en er werd ook nog gedanst.
Rond 11 uur gingen we tenslotte met z’n allen naar een cafeetje in de buurt van mijn huis. Het leuke aan deze bar is dat het helemaal vol hangt met allemaal visitekaartjes, oud geld, concertkaartjes, foto’s etc. Ook was er live-muziek die avond en natuurlijk moest het hele gezelschap weer luidkeels meezingen op de liedjes van de Beatles. Het was echt hartstikke gezellig en er werd flink wat bier en Unicum gedronken. Rond 2 uur ging ik met de nachtbus naar huis en een paar minuutjes later lag ik weer heerlijk in mijn bedje.

Vrijdag had ik weer een groepsafspraak om 11 uur op de universiteit. Daarna ben ik nog snel naar het Starhotel gegaan om de hele groep uit te zwaaien en om 3 uur stond Aurelien weer op mijn stoep om aan onze presentatie van woensdag te werken. Rond half 7 was hij weer weg en toen begon het stressen voor mij. Ik moest nog eten, mijn tas inpakken, naar de supermarkt, met Wesley, zijn ouders en mijn ouders bellen, broodjes smeren, douchen, mijn site updaten etc. Het was namelijk de bedoeling dat ik vandaag (zaterdag) om 7 uur ’s morgens voor 2 dagen naar het Balathonmeer in midden Hongarije zou vertrekken. Om 1 uur ’s nachts kreeg ik echter een smsje dat het uitstapje was geannuleerd omdat er storm zou komen. Helaas pindakaas dus! Gelukkig is er wel het alternatief om volgende week 1 dag te gaan. Nu heb ik dus een heel weekend zonder plannen. Helaas heb ik wel nog een hoop huiswerk, maar ik laat jullie weer in mijn volgende berichtje weten wat ik dit weekend nog bedacht heb om te doen! Want vervelen of niets doen staat niet in mijn agenda, haha!